Bye bye Phuket
Blijf op de hoogte en volg Lysanne
22 Februari 2017 | Singapore, Singapore
Lieve iedereen :),
HET IS ZO VER! Gisteren was mijn laatste werkdag!! Na een lange lange periode en 110 werkdagen (meer dan 1200 uur in Renaissance na berekening) zit het erop. Ik ben opgelucht, blij, trots, een mini beetje verdrietig maar vooral ERG excited voor wat komen gaat. Namelijk reizen reizen reizen en drie weken genieten. De afgelopen maand was vooral een opeenstapeling van ongelukkige dingen, dus ik ga het deze keer ECHT kort houden.
Na Mel en mijn super super weekendje in Koh Lanta ging het echt leven weer verder. Ik moest weer aan het werk en Mel heeft aan haar thesis gewerkt en gereisd. Ik kreeg alleen erg last van mijn darmen, obstipatie - diarree - obstipatie - diarree, en geloof me, het was ongelooflijk onprettig. Na een paar dagen ben ik naar het ziekenhuis gegaan, die gaven me medicatie en de tip om rust te houden. Ik hou alleen niet van rust houden, en al helemaal niet als ik weet dat het GIGA druk is op het werk. Ik heb me dus in eerste instantie niet ziekgemeld, maar na een paar dagen ging het echt niet meer.
Dat weekend (dat ik ook echt weekend had haha) gingen Mel en ik een dagje naar de andere kant van de slurf van Thailand. Helaas werd ik onderweg heel heel erg veel meer ziek, wat resulteerde in 30 lange uren van kotsen, plat liggen en nog meer kotsen. Ik denk niet dat ik in een lange tijd zo ziek ben geweest. Naast het feit dat ik echt een hekel heb aan op mn gat zitten, was het nu niet anders. Helaas een trip die in het water was gevallen. Maar desalniettemin hebben we er het beste van proberen te maken en hebben we geprobeerd er alsnog een paar leuke dagen van te maken.
Vooral de heen reis was echt een missie, een busreis die 4 uur hoorde te duren wat uiteindelijk uit liep op 9, en de terug weg was een beetje van hetzelfde, behalve dat onze buschauffeur beter opgenomen kan worden in een mental hospital. Het ware allemaal gekke avonturen, maar iets wat ik lang zal onthouden.
Terug gekomen in Phuket gebeurde het ondenkbare: we kregen een scooter ongeluk. Ondanks dat ik ziek was, moest ik naar de grote shopping mall om mijn telefoon te laten maken (ja, die was namelijk ook nog eens stuk). Op de terug weg van de mall, met Mel achterop, heb ik een auto verkeerd ingeschat. Misschien door de medicijnen, of de vermoeidheid maar het feit is wel dat we allebei met onze bakkes op het asfalt lagen. Het had allemaal nog VEEL erger gekund. We zijn er goed vanaf gekomen. Maar ik had wel wat schade opgelopen aan mijn arm. In eerste instantie leek het mee te vallen, maar de dag erop kon ik me niet meer goed bewegen en deed mijn nek/hoofd ongelooflijk veel pijn. Gelukkig is dat nu redelijk weggetrokken, maar mijn elleboog is alle kleuren van de regenboog. Daarnaast kan ik hem (nog steeds) niet helemaal strekken of buigen. Maar wat ik zei: ik had momenteel ook in het ziekenhuis kunnen liggen, met Melanie erbij. Dus dankjewel Buddha!
Alsof Karma nog niet genoeg had gestraft had ik de dag na het ongeluk mijn eindpresentatie van mijn management advies rapport. Ik had dit al weken geleden gepland, en ik kon het voor mijn gevoel dus echt niet af zeggen. De presentatie is namelijk voor het management board, de general manager, food and beverage director, director of rooms en de sales director. Erg spannend dus. Ondanks dat ik niet zo veel tijd had besteed aan het voorbereiden als ik had gewild, kan ik natuurlijk het project wel dromen, na zoveel uur eraan besteed te hebben. Dus ik maakte me (natuurlijk ook door de pijnstillers) niet zoveel zorgen over de presentie. En uiteindelijk ging het super super goed. Ik ben beoordeeld met een dikke 9 door mijn company tutor. Super goed dus. Na de presentatie werd ik met kop en kont in de bus gezet, en tijd voor rust.
48 uur lang Netflix kijken was erg leuk voor de verandering. Maar ik verveelde me stierlijk. Dus ik heb de tweede dag mijn manager gebeld om te vragen of ik alsjeblieft mocht komen om ook maar IETS te doen. Niet wetende dat dat me zou promoveren tot hostess. Vanaf de dag erna was ik in charge over alle boekingen, de telefoon en de tafelschikking. Nu klinkt dit niet zo spannend maar het is best een verantwoordelijke taak. De rest van de laatste week heb ik dat dus gedaan. Zo min mogelijk tillen en zoveel mogelijk converseren met de gasten en plannen. Ik zeg niet dat het super ging, maar uiteindelijk had ik het best wel onder de knie!!
En toen brak mijn laatste dag aan, het was niks bijzonders hoor, ik heb iedereen half gedag gezegd, want ik wil sowieso nog terug komen om de meiden (die ondertussen bijna in het vliegtuig zitten) Renaissance te laten zien. Dus dat was eigenlijk niet zo spannend. Wel werd ik nog uitgenodigd om wat mee te gaan drinken met de food and beverage directors in de lounge tijdens werktijd. dat is natuurlijk nooit verkeerd.
Op het moment zit ik in Singapore. Vanochtend vroeg weggebracht, op tijd het vliegtuig gepakt en daarna gestreden om zoveel mogelijk te halen uit mijn 24 uur in dit bijzondere land. Ik heb zo bizar veel gedaan vandaag!
Ingecheckt in het hostel
Geluncht in Little India
Tempels gekeken in China town
Een singapore sling gedronken in de pub street
8 kilometer naar Marina Sands bay gelopen
Botenic garden light show gekeken
Marina sands bay watershow gekeken
En vervolgens zit ik weer in het hostel deze blog te tikken.
Het was een heerlijke dag. Ik hou ZOVEEL van reizen. In mijn eentje op gaan in de massa, eten wanneer je honger hebt, nieuwe dingen ontdekken, met mensen praten. Het is heerlijk.
Maar waar ik nog meer zin in heb is om de meiden te zien. Lisa en Kit, beter schieten jullie op! Ik wacht op jullie!
Bedankt voor het lezen! En ohja: Maken jullie je niet teveel zorgen, onkruid vergaat niet! Alvast bedankt voor de reacties, het blijft me blij maken!
Heel veel liefs,
Ly
HET IS ZO VER! Gisteren was mijn laatste werkdag!! Na een lange lange periode en 110 werkdagen (meer dan 1200 uur in Renaissance na berekening) zit het erop. Ik ben opgelucht, blij, trots, een mini beetje verdrietig maar vooral ERG excited voor wat komen gaat. Namelijk reizen reizen reizen en drie weken genieten. De afgelopen maand was vooral een opeenstapeling van ongelukkige dingen, dus ik ga het deze keer ECHT kort houden.
Na Mel en mijn super super weekendje in Koh Lanta ging het echt leven weer verder. Ik moest weer aan het werk en Mel heeft aan haar thesis gewerkt en gereisd. Ik kreeg alleen erg last van mijn darmen, obstipatie - diarree - obstipatie - diarree, en geloof me, het was ongelooflijk onprettig. Na een paar dagen ben ik naar het ziekenhuis gegaan, die gaven me medicatie en de tip om rust te houden. Ik hou alleen niet van rust houden, en al helemaal niet als ik weet dat het GIGA druk is op het werk. Ik heb me dus in eerste instantie niet ziekgemeld, maar na een paar dagen ging het echt niet meer.
Dat weekend (dat ik ook echt weekend had haha) gingen Mel en ik een dagje naar de andere kant van de slurf van Thailand. Helaas werd ik onderweg heel heel erg veel meer ziek, wat resulteerde in 30 lange uren van kotsen, plat liggen en nog meer kotsen. Ik denk niet dat ik in een lange tijd zo ziek ben geweest. Naast het feit dat ik echt een hekel heb aan op mn gat zitten, was het nu niet anders. Helaas een trip die in het water was gevallen. Maar desalniettemin hebben we er het beste van proberen te maken en hebben we geprobeerd er alsnog een paar leuke dagen van te maken.
Vooral de heen reis was echt een missie, een busreis die 4 uur hoorde te duren wat uiteindelijk uit liep op 9, en de terug weg was een beetje van hetzelfde, behalve dat onze buschauffeur beter opgenomen kan worden in een mental hospital. Het ware allemaal gekke avonturen, maar iets wat ik lang zal onthouden.
Terug gekomen in Phuket gebeurde het ondenkbare: we kregen een scooter ongeluk. Ondanks dat ik ziek was, moest ik naar de grote shopping mall om mijn telefoon te laten maken (ja, die was namelijk ook nog eens stuk). Op de terug weg van de mall, met Mel achterop, heb ik een auto verkeerd ingeschat. Misschien door de medicijnen, of de vermoeidheid maar het feit is wel dat we allebei met onze bakkes op het asfalt lagen. Het had allemaal nog VEEL erger gekund. We zijn er goed vanaf gekomen. Maar ik had wel wat schade opgelopen aan mijn arm. In eerste instantie leek het mee te vallen, maar de dag erop kon ik me niet meer goed bewegen en deed mijn nek/hoofd ongelooflijk veel pijn. Gelukkig is dat nu redelijk weggetrokken, maar mijn elleboog is alle kleuren van de regenboog. Daarnaast kan ik hem (nog steeds) niet helemaal strekken of buigen. Maar wat ik zei: ik had momenteel ook in het ziekenhuis kunnen liggen, met Melanie erbij. Dus dankjewel Buddha!
Alsof Karma nog niet genoeg had gestraft had ik de dag na het ongeluk mijn eindpresentatie van mijn management advies rapport. Ik had dit al weken geleden gepland, en ik kon het voor mijn gevoel dus echt niet af zeggen. De presentatie is namelijk voor het management board, de general manager, food and beverage director, director of rooms en de sales director. Erg spannend dus. Ondanks dat ik niet zo veel tijd had besteed aan het voorbereiden als ik had gewild, kan ik natuurlijk het project wel dromen, na zoveel uur eraan besteed te hebben. Dus ik maakte me (natuurlijk ook door de pijnstillers) niet zoveel zorgen over de presentie. En uiteindelijk ging het super super goed. Ik ben beoordeeld met een dikke 9 door mijn company tutor. Super goed dus. Na de presentatie werd ik met kop en kont in de bus gezet, en tijd voor rust.
48 uur lang Netflix kijken was erg leuk voor de verandering. Maar ik verveelde me stierlijk. Dus ik heb de tweede dag mijn manager gebeld om te vragen of ik alsjeblieft mocht komen om ook maar IETS te doen. Niet wetende dat dat me zou promoveren tot hostess. Vanaf de dag erna was ik in charge over alle boekingen, de telefoon en de tafelschikking. Nu klinkt dit niet zo spannend maar het is best een verantwoordelijke taak. De rest van de laatste week heb ik dat dus gedaan. Zo min mogelijk tillen en zoveel mogelijk converseren met de gasten en plannen. Ik zeg niet dat het super ging, maar uiteindelijk had ik het best wel onder de knie!!
En toen brak mijn laatste dag aan, het was niks bijzonders hoor, ik heb iedereen half gedag gezegd, want ik wil sowieso nog terug komen om de meiden (die ondertussen bijna in het vliegtuig zitten) Renaissance te laten zien. Dus dat was eigenlijk niet zo spannend. Wel werd ik nog uitgenodigd om wat mee te gaan drinken met de food and beverage directors in de lounge tijdens werktijd. dat is natuurlijk nooit verkeerd.
Op het moment zit ik in Singapore. Vanochtend vroeg weggebracht, op tijd het vliegtuig gepakt en daarna gestreden om zoveel mogelijk te halen uit mijn 24 uur in dit bijzondere land. Ik heb zo bizar veel gedaan vandaag!
Ingecheckt in het hostel
Geluncht in Little India
Tempels gekeken in China town
Een singapore sling gedronken in de pub street
8 kilometer naar Marina Sands bay gelopen
Botenic garden light show gekeken
Marina sands bay watershow gekeken
En vervolgens zit ik weer in het hostel deze blog te tikken.
Het was een heerlijke dag. Ik hou ZOVEEL van reizen. In mijn eentje op gaan in de massa, eten wanneer je honger hebt, nieuwe dingen ontdekken, met mensen praten. Het is heerlijk.
Maar waar ik nog meer zin in heb is om de meiden te zien. Lisa en Kit, beter schieten jullie op! Ik wacht op jullie!
Bedankt voor het lezen! En ohja: Maken jullie je niet teveel zorgen, onkruid vergaat niet! Alvast bedankt voor de reacties, het blijft me blij maken!
Heel veel liefs,
Ly
-
22 Februari 2017 - 15:47
Ad:
He Lysanne.
Hoe turbulent kan je leven zijn.
Je hebt nu wel veel pech gehad wat je weer afwisselt met mooie ervaringen.
Het is weer super om te lezen hoe je je er weer door geslagen hebt.
Gaaf dat je nu een paar weken leuke dingen kunt gaan doen en ook gaaf dat de mijden er bijna zijn.
Heel veel plezier en ik hoop dat je verwondingen gouw beter gaan.
Dikke kus. Ad -
22 Februari 2017 - 16:12
Jolanda :
Lieve Lysanne,
Wat een avonturen en wat een pech heb je beleefd. Maar je hebt je stage er op zitten en hoe! Wat super: een 9!!!! Je bent een toppertje! En je bent een bikkel, die alles eruit haalt en zichzelf soms wegcijfert. Ben trots op je! Maar pas wel goed op jezelf.
Nu is het tijd om te genieten. Ik hoop dat je verwondingen snel genezen. Beterschap lieffie!
Heeeel veel plezier met Lisa en Kitty en kom met z'n drietjes gezond weer thuis over 3 weken. Enjoy meiden :-}
Dikke knuffel
Jolanda -
22 Februari 2017 - 17:04
Lauretta:
Ha Lysanne
Weer een heerlijk verhaal met veel avontuur, beetje pech maar daar hebben we t niet
over ;-). Nu Singapore ik vond t een geweldige stad. Bijna herenigd met je vriendinnen en dan nog lekker vakantie vieren. Je hebt t meer dan verdiend je hebt er hard voor gewerkt. Gelukkig zien ze dat in Phuket ook want je hebt een super goede beoordeling. Ik ga je reisverhalen missen, dus wat is je volgende plan. Je bent toch een beetje m'n eigen Floortje Dessing. Geniet van je vakantie.
Liefs
Lauretta -
22 Februari 2017 - 17:39
Roos:
Genieten Chick!! Er kan echt op dit moment helemaal niks meer gebeuren wst je het afgelopen half jaar nog niet doorstaan hebt, dus tijd om te relaxen!! Super mega veel plezier met Lisa en Kitty en tot over 21 dagen en 9 uur -
22 Februari 2017 - 19:44
Mieke:
Jee Lysanne, wat vliegt de tijd!
Ik had nog op de vorige willen reageren, maar alweer n verslag! Tja, wel even andere koek... complimenten voor wat je allemaal gedaan, gezien en beleefd hebt. Je hebt wel alles eruit gehaald tot het gaatje he? Wat fijn dat je nu echt van n vakantie kan genieten en hopen lijk een beetje bijkomen...... uh... volgens mij ga jij gewoon door met 'de beest uithangen', weer veel zien, eten, drinken en drinken -
22 Februari 2017 - 20:17
Wil Meijer:
Het avontuur alweer achter de rug.
Knap, dat je je droom werkelijkheid hebt gemaakt.
Ik wens je een goede terugreis.
Welkom thuis.
En hopelijk tot ziens in Gihant.
Lieve groet,
Wil Meijer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
