Asian Trails birthday & Hua Hin

Lieve vrienden, collega’s en familie

Er is nog niet veel tijd verstreken maar voor mijn gevoel ben ik hier al aardig ingeburgerd. Ik woon nu precies 2 weken in mijn eigen appartement en het is nog aardig opgeruimt maar het voelt al wel als thuis. Ik zal jullie mijn belevingen van de afgelopen weken vertellen!

Stap voor stap begin ik in te burgeren bij de collega’s. Tuurlijk praten ze nog alleen Thais, maar na twee weken 9 uur per dag Thais te horen begin ik woorden te herkennen en belangrijker; begin ik te begrijpen wanneer het over mij gaat. Fallang is het Thaise woord voor buitenlander en dat zal ik voor de Thaise begrippen ook altijd blijven. Het zou niet uitmaken hoe lang ik hier zou zijn, witte mensen zijn altijd fallang. En zo beschrijven ze mij ook, de buitenlander. Ik heb wel geleerd er niet te moeilijk over te denken, ik ben ook een buitenlander. Maar het is wel prettig wanneer ik dat hoor dat ik weet dat het over mij gaat.

Ik ga nogsteeds elke dag mee lunchen met de groep Thaise meiden die mij de eerste dagen mee genomen hebben. Ze zijn super lief en het is fijn dat ze niet de hele tijd super mega hun best doen om engels te praten maar ook gewoon lekker normaal doen en met elkaar praten. Ik vermaak me ondertussen wel. Er gebeurt hier zo veel om me heen, ik zou hele dagen gewoon alleen al kunnen kijken naar wat er gebeurt. We mogen een beetje omstebeurten kiezen, de ene dag eten we noodles, dan padthay (gebakken noodles) of rijst met curry of rijst met watdanook. Ik ben er laatst achter gekomen dat ze ook echt rijst als ontbijt eten & lunch en diner. Ze vinden het maar raar dat ik elke morgen aan kom met mn zakjes fruit (fruit is hier zo lekker, echt zoveel lekkerder dan in Nederland).

Elke woensdag is het hier Uniform dag. Dan mag iedereen met zijn Asian trails blousje naar werk. Dat is niet mijn favoriete dag + ik heb maar god geen idee hoe ik die unit netjes moet krijgen zonder strijkplank ect. Maar dat is een zorg voor aanstaande woensdag.

Die woensdag avond heb ik wel een super toffee Engelse chick ontmoet in een restaurantje bij mij om de hoek. Ik was ten eerste al super blij dat er een eetgelegenheid 1 minuut lopen van mijn appartement af zit. Het eten is lekker en goedkoop. Daarnaast zitten er nog veel meer appartementen complexxen om mijn mijne heen en daar vandaan komen nog meer mensen daar eten. Ik heb daar tot nu toe al een paar leuke mensen ontmoet.

Het vorige weekend was leuk; ik heb ongeveer 24 uur geslapen in anderhalve dag maar dat had ik ook wel echt heel erg nodig. Zaterdag kwam de internet meneer naar Melanies appartement en Melanie zelf moest werken, dus ben ik bij haar thuis gebleven om dat te regelen. Maar stiekem heb ik voornamelijk geslapen, geslapen en nog meer geslapen.
‘s Avonds zijn we met een oude stagair van Greenwood uiteten geweest en wat wezen drinken. Dat was gezellig. Ik heb de bar gevonden waar Sanne en ik aardig wat cocktails hebben weggewerkt; een bus-bar. Super leuk en super gezellig.

Zondag hebben we weer geslapen en gechillt. Niks bijzonder, gezellig met mn moeder en mn oma geskyped.

Vanaf maandag was het weer een gewone week at the office. On the downside; ik werd ernstig verkouden en alle thaise dachten dat ik ook ebola had. Dus ik moest met een mondkapje op op het kantoor zitten, wat niet erg prettig is. Iedereen dacht dat ik rete ziek was en ze vonden dat ik me ziek moest melden… In Nederland meld je je niet ziek als je verkouden bent dus hier ook niet vond ik.

Dinsdag was wel een leuke en speciale dag; Asian Trails 15e verjaardag. Ik was erg vereerd dat ik dit mocht mee maken op zn Thais.
‘s Morgens hebben we met zijn allen gebeden bij verschillende tempeltjes om het gebouw heen. Apple had bloemen meegenomen voor ons zodat ik ook bloemenkransjes neer kon leggen. We hebben wierrook gebrand en we zijn ernstig vaak op de foto geweest; dat gebeurt hier nou eenmaal voor elk mogelijke gelegenheid.
Daarna kwamen de monniken en die gingen voor ons bidden in de meetingroom. We hadden allemaal al iets meegenomen en in verschillende bakken gedaan voor hun. Ik had wat pakken drinken en rijst meegenomen onder instructies van de lunchgroep. De gebeden waren een soort meditatie/speech ik kon het niet helemaal volgen maar iedereen zat netjes tegenover de monniken en het duurde godse lang. Ik ben zelf niet gegaan omdat het heel druk was en ik het belangrijker vond dat de collega’s die dit echt belangrijk vinden een plek krijgen in plaats van ik zelf. Plus ik kan niet een uur lang stilzitten. Dus dat leek me niet handig.
Toen de meditatie was afgelopen liepen ze een rondje om heilig water over iedereen heen te spetteren. Ik voelde me net een verloren penquing. Ik had besloten dat gewoon staan en lachen de beste optie was om dit te doorstaan. Toen dit ook afgelopen was mochten we beginnen aan het giga buffet.

Volgens mij heb ik het nog niet verteld maar mijn bijnaam hier is Baby. Niet als in sexy baby maar als in baby baby. Geen idee waarom aangezien ik een kop groter ben en mindstend 20 kilo zwaarder dan de rest… maar dat is nou eenmaal zo gegroeid. Ik werd door iedereen gevoerd en mensen hadden allemaal hapjes meegenomen die ik moest proeven. Dit resulteerde in een gigantische sugar rush en dat ik zo vol zat dat ik daarna bijna in slaap viel. Ik plofte bijna uit elkaar; maar ik kon ook niks weigeren want dat is echt not done voor mij hier (iets met respect).

Afgelopen weekend ben ik naar Hua Hin geweest met Melanie. Een leuk strand stadje ongeveer 3 uur rijden vanaf Bangkok. We sliepen in een tof guesthouse en we hebben voornamelijk het hele weekend aan het strand gelegen. Het was redelijk rustig en we hadden beide dagen het strand voor onszelf.

We hebben lekker gegeten, veel vis en ik hou echt van Indiaas eten haha. Daarnaast hebben we geprobeerd te stappen maar dat ging niet helemaal. De gemiddelde leeftijd van de bezoekers was ongeveer 50… En dan voornamelijk door de oude mannen met jonge thaise meiden. En daar hou ik niet van. Maar ik ben bang dat ik er aan zal moeten wennen. Gelukkig het niet teveel in my face en kan ik het in Bangkok redelijk vermijden. Maar in strandsteden zoals Hua Hin is dat gewoon zo. En tja, ik hou er niet van.
We hebben een paar potjes pool gespeelt, wat mini flesjes goedkope whiskey naar binnen gewerkt. En een beetje live muziek geluisterd. We hebben ons prima vermaakt!

En vooral; ik ben weer uitgerust.

Het is weer maandag en ik ga weer lekker aan het werk. Mijn taken worden steeds meer uitgebreid en ik krijg steeds projecten. Zoals de film die ik heb gemaakt van de Guides Party die op facebook staat. En dingen zoals flyers maken, dingen uittypen of verbeteren. Ik vermaak me wel. En ik heb al stress ervaren hier, maar dat is goed, dat betekend dat ik wat te doen heb.

Weer heel erg bedankt voor het lezen en ik beloof dat ik vanavond foto’s bij de blog ga zetten!

Doei lieve mensen!