Staffparty en Koh Samet
Door: Lysanne Scheijbeler
Blijf op de hoogte en volg Lysanne
30 September 2014 | Thailand, Bangkok
SabaideeKaaaa,
Lieve jongens en meisjes, het is weer tijd voor een nieuwe blog. Ik zal als eerste mijn excuses aanbieden voor het niet uploaden van de foto’s. Ik beloof echt dat ze eraan komen, zo snel als dat ik begrijp wat ik verkeerd doe.
De afgelopen 2 weken stonden voornamelijk in het teken van de Staff Party. Koh Samet, weekend en werken.
Jullie hoeven je niet meer zorgen te maken over mijn werk hoor. Ik merk dat mensen denken dat ik het echt niks aan vind, maar het blijft een stage en ik zal hier moeten leren. Sommige dingen zijn niet altijd leuk en dat is ook een belangrijke les voor mij. Daarnaast vermaak ik me echt meer dan prima! Ik kan steeds meer, ik begrijp steeds meer en ik leer ook steeds meer Thais waardoor ik ook nog een idee heb waarover iedereen praat. Dus vanaf nu, geen paniek meer!
De staff party begon op vrijdag ochtend half 8, we verzamelden met z’n 150en bij de bussen voor het gebouw waar Asian Trails in is gevestigd. Gelukkig kwam Apple er snel aan nadat ik was gearriveerd want ik snapte de ballen niet van waar ik heen moest. Ik eindigde in de bus naast Pi’ Tik een van de seniors en daar heb ik een uurtje Thais mee geoefend.
De eerste stop was de Flight of the Gibbon. Iets waar ik echt al naar uit heb gekeken sinds dat ik ben uitgenodigd voor de Party. Ziplinen is iets wat ik al wilde doen sinds ik voor het eerst in Azië was, maar ik vond het steeds te duur (we verkopen dit pakket voor 200 euro voor een halve dag, hoe dan?). Nu mocht ik dan eindelijk voor gratis.
Ik heb geen hoogtevrees, dat weet iedereen, maar toen ik boven op een mega hoge boom stond en met m’n kabeltje langs zo’n lijn naar beneden moest had ik toch wel even trillende handjes. Kijk, Thaise mensen wegen ongeveer de helft van wat ik weeg en ik verstond er natuurlijk weer geen bal van. De eerste 2 lijnen had ik aardige zweet handjes maar daarna was het vooral super vet. De natuur in het gebied rondom Pattaya is ook zo mooi. Helemaal groen en met super hoge bomen. Echt heel erg vet.
Na dit rondje ziplinen mochten we nog door de dierentuin wandelen en daarna kregen we een lunch buffet. Na dit buffet was het tijd om naar het hotel te gaan. Ik was van plan om in de 3 uur die we hadden tussen de aankomst in het hotel en het galadiner te gaan zwemmen, of wandelen of iets dergelijks. Maar alle Thaise hadden de stress er goed in zitten en moesten zich minimaal 3 uur voorbereiden (haar, make-up, kleding, het is hier allemaal heel serieus op dit soort feestjes. Plus ze hebben er allemaal al heel erg lang naar uitgekeken om zich te verkleden). Dus ik ben lekker even pootje gaan baden in de zee, douchen, slapen en toen heb ik me in 10 minuten aangekleed.
Ik begreep in eerste instantie niet helemaal wat de bedoeling was van de avond. Mag ik al eten? Moet ik eerst luisteren? Wat gaat er gebeuren? Maar het buffet stond er 4 uur lang, de bar was de hele avond open en ondertussen werden er stukjes opgevoerd. Dansen, liedjes en speeches. 90% was Thais maar de dansen waren wel heel leuk. Er waren een hele boel prijzen uitgedeeld en “Lucky Draws” gedaan. Dat betekent dat een CEO een naam uit een pot vist en degene die getrokken wordt wint dan geld of een weekendje weg. Ik heb een nachtje slapen in een Bungalow in Koh Phangan gewonnen. Super stoked haha.
Na dit hele feestje waren de meeste collega’s al een beetje dronken. Ze snapten ook niet dat ik 5 biertjes weg kreeg in 4 uur… (En ik hield me nog ongelooflijk in). Ik was meegevraagd om met de Farang (buitenlanders) te gaan stappen. Dat leek me wel leuk. We gingen met een man of 15 naar de rooftop bar. Maar onder die 15 mensen waren 8 hoge pieten dus ik voelde me zeer ongemakkelijk. Een trainee van de Franse markt zag er ook niet gelukkig uit en uiteindelijk zijn we hem gepeert (ze missen ons toch niet, als 2 trainees) naar het uitgaanscentrum in Pattaya “walking street”. Het was gezellig maar niet geheel succesvol. Ik dacht dat er in Hua Hin veel oude mannen waren met jonge meiden, dit versloeg alles wat ik tot dusver in Thailand heb gezien. We hebben dus gewoon wat gewandeld en whiskey gedronken van de 7/11 (en nee, dat vind ik inderdaad niet lekker).
Na 4 uur slaap en een goed ontbijt gingen we onderweg naar een foto gallerij, winkelcentrum en een visbuffet. Eigenlijk vond ik alleen het visbuffet leuk. Maar het was leuk om te zien dat alle andere mensen zo genoten van miljoenen foto’s van elkaar te maken. Op een soort van bank-schroef-a-like selfie sticks.
Die zaterdag ben ik met Mel gaan stappen op KhaosanRoad. Na talloze barren en 5 buckets ben ik thuis gebracht. Het was een goede avond.
Zondag ben ik nadat ik een soort van wakker was richting Melanie gegaan om bij haar aan het zwembad te liggen. Dat uurtje in de skytrain was niet heel prettig maar daarna was ik in m’n oase van rust en zwembad en dat was heel prettig.
Maandag tot en met vrijdag stonden in het teken van quotaties maken, mailtjes beantwoorden en een speciaal project van de CEO van Asian trails Thailand. Ik mag zijn aankomende paar presentaties in elkaar draaien en een brochure maken voor de nieuwe Poolse markt. Ik heb hier een maand voor gekregen en na 2 dagen was ik al zo ver dat ik nu voornamelijk dingen aan het aanpassen ben enzovoorts om iets te doen te hebben. Woensdag ben ik lekker met Melanie naar de Bios geweest en donderdag ben ik met de Duitsers van mijn appartement mee uit eten geweest. Het was gezellig maar niet erg voor herhaling vatbaar. Mijn Duits is goed genoeg om te volgen wat ze zeggen… Als ze 1 voor 1 aan het woord zijn. Maar ik ben er ondertussen al geheel aan gewend dat ik de hele dag niks versta (wat ook wel heel erg prettig is voor een persoon die zo snel afgeleid is als ik, op zijn minst kan ik nu niet meer gesprekken afluisteren van mensen). Ik vond het voornamelijk wel leuk om nieuwe mensen te ontmoeten. Hoe verder de avond vorderen hoe dronkender de Duitsers werden en minder gezellig ik het vond. Toen ben ik leker naar bed gegaan.
En toen jeeeeej; weekend! Op naar Koh Samet. Paulien, een oud stagaire van Greenwood die Melanie heeft leren kennen, Melanie en ik gingen vrijdag avond onderweg naar dit prachtige eiland. Na lekker wat gegeten te hebben pakten we de minivan vanaf Victoria Monument. Na 3 uurtjes in de bus geslapen te hebben (in zo’n ongelooflijke rare positie dat ik nog steeds scheef zit) We kwamen rond 10 uur aan op de Pier naar Samet. Ons idee was om een guesthouse te nemen en zaterdag ochtend vroeg naar Samet te gaan. Aangekomen bij de pier werd ons alleen een super deal gemaakt en voor een paar euro konden we heen en weer naar het eiland op een speedboat. De keuze was snel gemaakt.
We werden in het pikkedonker op het eiland afgezet op het strandje die ik had uitgekozen. Na een klein stukje lopen vonden we een prima bungalow waar we met z’n drieën in konden. Het ging eigenlijk allemaal super voorspoedig en relaxed. Na een klein drankje vielen we bijna in slaap dus was het tijd om naar bed te gaan.
Zaterdag hebben we de hele dag super fijn op het strand gelegen. Het strand is echt prachtig. Het was heerlijk, relaxed en ongelooflijk fijn om weer puur en alleen maar te genieten.
‘s Avonds hebben we lekker gegeten en genoten van live muziek en een fireshow. Echt een toffee verrassing. Na het eten zijn we lekker wat gaan drinken bij een club een stukje verderop. Hier hadden ze tot 11 uur tossen voor gratis cocktails. En de lucky bastard die ik ben won natuurlijk ;). Een paar buckets en cheap ass whiskey later waren de meiden moe, en niet veel later ben ik ze ook naar bed gevolgd. Er waren weinig backpackers op het eiland. Vooral groepen en ik denk ook veel mensen die in Bangkok wonen. Het eiland is een stuk rustiger dan Koh Phi Phi of Koh Phangan maar zeker net zo mooi/mooier. Echt een plek waar ik zo snel mogelijk weer naar toe terug wil.
Na zondag lekker uitgeslapen te hebben en goed ontbeten (die buckets hadden er toch wel ingehakt) hebben we scooters gehuurd om het eiland te bekijken. En ik ben echt niet zo goed als mijn geliefde Sanne maar ik was aardig trots op mezelf. Ik bleef zitten, ik heb niks aangereden en ik ben alle heuvels opgekomen haha. We hebben verschillende viewpoints bekeken en nog 2 kleine afgelegen strandjes bezocht. Het was heerlijk en prachtig. En het eten was goddelijk.
In de namiddag hebben we de speedboat terug gepakt en zijn we daarna lekker terug gegaan naar Bangkok. En ik was ook wel weer blij om alle hoge gebouwen en lichten te zien. Het voelt zelfs na deze maand al een beetje als thuis.
Nu kijk ik weer naar een weekje van werken en stiekem best wel veel leuke dingen! Ik wil genieten van elk moment want de afgelopen maand is serieus voorbij gevlogen!
Bedankt voor het lezen, bedankt voor de aandacht en ik vind het super leuk dat jullie allemaal de moeite nemen om een reactie te plaatsen. Ook bedankt daarvoor! Ik hoor graag van jullie.
Heel veel groetjes!
Lieve jongens en meisjes, het is weer tijd voor een nieuwe blog. Ik zal als eerste mijn excuses aanbieden voor het niet uploaden van de foto’s. Ik beloof echt dat ze eraan komen, zo snel als dat ik begrijp wat ik verkeerd doe.
De afgelopen 2 weken stonden voornamelijk in het teken van de Staff Party. Koh Samet, weekend en werken.
Jullie hoeven je niet meer zorgen te maken over mijn werk hoor. Ik merk dat mensen denken dat ik het echt niks aan vind, maar het blijft een stage en ik zal hier moeten leren. Sommige dingen zijn niet altijd leuk en dat is ook een belangrijke les voor mij. Daarnaast vermaak ik me echt meer dan prima! Ik kan steeds meer, ik begrijp steeds meer en ik leer ook steeds meer Thais waardoor ik ook nog een idee heb waarover iedereen praat. Dus vanaf nu, geen paniek meer!
De staff party begon op vrijdag ochtend half 8, we verzamelden met z’n 150en bij de bussen voor het gebouw waar Asian Trails in is gevestigd. Gelukkig kwam Apple er snel aan nadat ik was gearriveerd want ik snapte de ballen niet van waar ik heen moest. Ik eindigde in de bus naast Pi’ Tik een van de seniors en daar heb ik een uurtje Thais mee geoefend.
De eerste stop was de Flight of the Gibbon. Iets waar ik echt al naar uit heb gekeken sinds dat ik ben uitgenodigd voor de Party. Ziplinen is iets wat ik al wilde doen sinds ik voor het eerst in Azië was, maar ik vond het steeds te duur (we verkopen dit pakket voor 200 euro voor een halve dag, hoe dan?). Nu mocht ik dan eindelijk voor gratis.
Ik heb geen hoogtevrees, dat weet iedereen, maar toen ik boven op een mega hoge boom stond en met m’n kabeltje langs zo’n lijn naar beneden moest had ik toch wel even trillende handjes. Kijk, Thaise mensen wegen ongeveer de helft van wat ik weeg en ik verstond er natuurlijk weer geen bal van. De eerste 2 lijnen had ik aardige zweet handjes maar daarna was het vooral super vet. De natuur in het gebied rondom Pattaya is ook zo mooi. Helemaal groen en met super hoge bomen. Echt heel erg vet.
Na dit rondje ziplinen mochten we nog door de dierentuin wandelen en daarna kregen we een lunch buffet. Na dit buffet was het tijd om naar het hotel te gaan. Ik was van plan om in de 3 uur die we hadden tussen de aankomst in het hotel en het galadiner te gaan zwemmen, of wandelen of iets dergelijks. Maar alle Thaise hadden de stress er goed in zitten en moesten zich minimaal 3 uur voorbereiden (haar, make-up, kleding, het is hier allemaal heel serieus op dit soort feestjes. Plus ze hebben er allemaal al heel erg lang naar uitgekeken om zich te verkleden). Dus ik ben lekker even pootje gaan baden in de zee, douchen, slapen en toen heb ik me in 10 minuten aangekleed.
Ik begreep in eerste instantie niet helemaal wat de bedoeling was van de avond. Mag ik al eten? Moet ik eerst luisteren? Wat gaat er gebeuren? Maar het buffet stond er 4 uur lang, de bar was de hele avond open en ondertussen werden er stukjes opgevoerd. Dansen, liedjes en speeches. 90% was Thais maar de dansen waren wel heel leuk. Er waren een hele boel prijzen uitgedeeld en “Lucky Draws” gedaan. Dat betekent dat een CEO een naam uit een pot vist en degene die getrokken wordt wint dan geld of een weekendje weg. Ik heb een nachtje slapen in een Bungalow in Koh Phangan gewonnen. Super stoked haha.
Na dit hele feestje waren de meeste collega’s al een beetje dronken. Ze snapten ook niet dat ik 5 biertjes weg kreeg in 4 uur… (En ik hield me nog ongelooflijk in). Ik was meegevraagd om met de Farang (buitenlanders) te gaan stappen. Dat leek me wel leuk. We gingen met een man of 15 naar de rooftop bar. Maar onder die 15 mensen waren 8 hoge pieten dus ik voelde me zeer ongemakkelijk. Een trainee van de Franse markt zag er ook niet gelukkig uit en uiteindelijk zijn we hem gepeert (ze missen ons toch niet, als 2 trainees) naar het uitgaanscentrum in Pattaya “walking street”. Het was gezellig maar niet geheel succesvol. Ik dacht dat er in Hua Hin veel oude mannen waren met jonge meiden, dit versloeg alles wat ik tot dusver in Thailand heb gezien. We hebben dus gewoon wat gewandeld en whiskey gedronken van de 7/11 (en nee, dat vind ik inderdaad niet lekker).
Na 4 uur slaap en een goed ontbijt gingen we onderweg naar een foto gallerij, winkelcentrum en een visbuffet. Eigenlijk vond ik alleen het visbuffet leuk. Maar het was leuk om te zien dat alle andere mensen zo genoten van miljoenen foto’s van elkaar te maken. Op een soort van bank-schroef-a-like selfie sticks.
Die zaterdag ben ik met Mel gaan stappen op KhaosanRoad. Na talloze barren en 5 buckets ben ik thuis gebracht. Het was een goede avond.
Zondag ben ik nadat ik een soort van wakker was richting Melanie gegaan om bij haar aan het zwembad te liggen. Dat uurtje in de skytrain was niet heel prettig maar daarna was ik in m’n oase van rust en zwembad en dat was heel prettig.
Maandag tot en met vrijdag stonden in het teken van quotaties maken, mailtjes beantwoorden en een speciaal project van de CEO van Asian trails Thailand. Ik mag zijn aankomende paar presentaties in elkaar draaien en een brochure maken voor de nieuwe Poolse markt. Ik heb hier een maand voor gekregen en na 2 dagen was ik al zo ver dat ik nu voornamelijk dingen aan het aanpassen ben enzovoorts om iets te doen te hebben. Woensdag ben ik lekker met Melanie naar de Bios geweest en donderdag ben ik met de Duitsers van mijn appartement mee uit eten geweest. Het was gezellig maar niet erg voor herhaling vatbaar. Mijn Duits is goed genoeg om te volgen wat ze zeggen… Als ze 1 voor 1 aan het woord zijn. Maar ik ben er ondertussen al geheel aan gewend dat ik de hele dag niks versta (wat ook wel heel erg prettig is voor een persoon die zo snel afgeleid is als ik, op zijn minst kan ik nu niet meer gesprekken afluisteren van mensen). Ik vond het voornamelijk wel leuk om nieuwe mensen te ontmoeten. Hoe verder de avond vorderen hoe dronkender de Duitsers werden en minder gezellig ik het vond. Toen ben ik leker naar bed gegaan.
En toen jeeeeej; weekend! Op naar Koh Samet. Paulien, een oud stagaire van Greenwood die Melanie heeft leren kennen, Melanie en ik gingen vrijdag avond onderweg naar dit prachtige eiland. Na lekker wat gegeten te hebben pakten we de minivan vanaf Victoria Monument. Na 3 uurtjes in de bus geslapen te hebben (in zo’n ongelooflijke rare positie dat ik nog steeds scheef zit) We kwamen rond 10 uur aan op de Pier naar Samet. Ons idee was om een guesthouse te nemen en zaterdag ochtend vroeg naar Samet te gaan. Aangekomen bij de pier werd ons alleen een super deal gemaakt en voor een paar euro konden we heen en weer naar het eiland op een speedboat. De keuze was snel gemaakt.
We werden in het pikkedonker op het eiland afgezet op het strandje die ik had uitgekozen. Na een klein stukje lopen vonden we een prima bungalow waar we met z’n drieën in konden. Het ging eigenlijk allemaal super voorspoedig en relaxed. Na een klein drankje vielen we bijna in slaap dus was het tijd om naar bed te gaan.
Zaterdag hebben we de hele dag super fijn op het strand gelegen. Het strand is echt prachtig. Het was heerlijk, relaxed en ongelooflijk fijn om weer puur en alleen maar te genieten.
‘s Avonds hebben we lekker gegeten en genoten van live muziek en een fireshow. Echt een toffee verrassing. Na het eten zijn we lekker wat gaan drinken bij een club een stukje verderop. Hier hadden ze tot 11 uur tossen voor gratis cocktails. En de lucky bastard die ik ben won natuurlijk ;). Een paar buckets en cheap ass whiskey later waren de meiden moe, en niet veel later ben ik ze ook naar bed gevolgd. Er waren weinig backpackers op het eiland. Vooral groepen en ik denk ook veel mensen die in Bangkok wonen. Het eiland is een stuk rustiger dan Koh Phi Phi of Koh Phangan maar zeker net zo mooi/mooier. Echt een plek waar ik zo snel mogelijk weer naar toe terug wil.
Na zondag lekker uitgeslapen te hebben en goed ontbeten (die buckets hadden er toch wel ingehakt) hebben we scooters gehuurd om het eiland te bekijken. En ik ben echt niet zo goed als mijn geliefde Sanne maar ik was aardig trots op mezelf. Ik bleef zitten, ik heb niks aangereden en ik ben alle heuvels opgekomen haha. We hebben verschillende viewpoints bekeken en nog 2 kleine afgelegen strandjes bezocht. Het was heerlijk en prachtig. En het eten was goddelijk.
In de namiddag hebben we de speedboat terug gepakt en zijn we daarna lekker terug gegaan naar Bangkok. En ik was ook wel weer blij om alle hoge gebouwen en lichten te zien. Het voelt zelfs na deze maand al een beetje als thuis.
Nu kijk ik weer naar een weekje van werken en stiekem best wel veel leuke dingen! Ik wil genieten van elk moment want de afgelopen maand is serieus voorbij gevlogen!
Bedankt voor het lezen, bedankt voor de aandacht en ik vind het super leuk dat jullie allemaal de moeite nemen om een reactie te plaatsen. Ook bedankt daarvoor! Ik hoor graag van jullie.
Heel veel groetjes!
-
30 September 2014 - 09:37
Jolanda:
Lieve Lysanne,
Wat een leuke verhalen en fijn dat het zo goed met je gaat in het verre Bangkok.
Je geniet er van en de stage gaat ook prima!! Ik ben trots op je, je doet het super goed.
Heel heel heel veel succes en (stage)plezier.
Dikke knuffel van:
je moedertje -
30 September 2014 - 10:20
Wil Meijer.:
Hi Lysanne,
Dank voor je verhalen.
Jan is deze week met vakantie, een weekje Majorca.
Paul en ik zijn vanmiddag met z`n 2-en voor balie en film.
Het is redelijk druk op de dinsdagmiddag.
Lysanne, veel werkplezier en pret buit je werk.
Groetjes,
Wil. -
30 September 2014 - 11:26
Joost Wilhelm:
Heij Lysanne,
Het is heerlijk om je vakantie/stage verhalen te lezen,
net of jezelf ook een beetje vakantie hebt. Ook al doen we dat dit jaar niet.
Je bent een leuke onderhoudende schrijfster:
misschien moet je proberen je beroep ervan te maken!
Heel veel Succes
en vooral ik kan niet wachten op je volgende verhaal/verslag!
Joost Wilhelm -
30 September 2014 - 11:54
Sanne:
Jaaaa scooteren, trots op je!
En wat maak je veel leuke dingen mee, ben nu ook echt benieuwd naar Ko Samet!
Lekker genieten lieverd, ik mis je!!!!!! -
30 September 2014 - 12:02
Ad:
He Lysanne.
Het is echt gaaf om te lezen dat je het steeds leuker gaat vinden.
Nog effe en je kunt ze zelfs verstaan haha.
ook je weekendjes zijn elke keer weer een verrassing, gaaf.
Ga zo door en geniet met volle teugen.
tot de volgende blog
Groetjes en Dikke kus
Ad -
30 September 2014 - 13:25
Jeroen:
5 biertjes?! Doe je wel kalm aan! Straks gaat het nog fout!
Klink weer leuk chick, goede feestjes maken t allemaal een stuk beter. Have fun en tot je volgende blog! -
30 September 2014 - 19:27
Marèl:
Super chick !
Allemaal heel erg leuk om te lezen !:) -
30 September 2014 - 22:32
Lauretta:
Hoi Lysanne,
wat een heerlijk verhaal zeg. Ik begin best een beetje jaloers op je te worden hoor. Dit is volgens mij echt wel heel erg leuk zo'n stage. Veel succes met de stage en vooral heel veel plezier. Tot een volgend blog. Liefs -
05 Oktober 2014 - 23:42
Stella:
Hi Lysanne,
Wat n gave foto's. Blijf genieten!!
Gr Stella -
11 Oktober 2014 - 00:52
Jolanda :
Ook hele Leuke foto's !! Super hoor.
Liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
