First couple of weeks!

Sabaidee ka!

De derde week in Phuket is alweer voorbij. En beter nog: Mijn tweede weekend in Phuket. Het is zo leuk om alle reacties te lezen en alle steun te krijgen die ik gekregen heb de afgelopen week. Ik ben jullie allemaal heel erg dankbaar! Maak jullie klaar voor een aardig verhaal! Ik heb geprobeerd me in te houden qua pagina’s.. maar het is niet echt gelukt.

First things first: mijn eerste weekend hier in Phuket! Vorig weekend heb ik de zaterdag een scooter gehuurd om Phuket te ontdekken. For your information: Phuket is een schiereiland in het zuiden van Thailand en de naam van zowel een provincie als een stad. Ik woon in de Provincie Phuket maar in de stad Thalang. Vroeger was Thalang het “business centrum” van Phuket maar sinds Patong en de grote strandsteden zijn opgekomen is Thalang wat minder bekend. Phuket is het grootste “eiland” van Thailand, maar wordt eigenlijk niet meer gezien als eiland. Vandaar dat ze het woordje “Koh” wat in het Thais letterlijk Eiland betekent, hebben weggelaten (Koh Phi Phi, Koh Phangan, Koh Samet). Inclusief alle kleine eilandjes is Phuket 590km2 en het bestaat voor 60% uit bos.

Het voornaamste beeld van Phuket is zon zee strand en ja… prostituees. Phuket staat onder de toeristen bekend als een plek waar vooral veel oude mannen met te jonge Thaise vrouwen komen. Ik ging op onderzoek uit om te kijken of dit ook écht zo is.

Mijn tocht begon hier in Thalang, ik heb eerst een klein rondje gereden door mijn dorp om alles een beetje te leren kennen. Tot dus ver had ik alleen mijn eigen straat en de grote weg gezien. Ik kwam er al snel achter dat behalve een paar tempels en heel veel huizen hier verder niet veel te beleven valt. Dus ging ik onderweg richting het zuiden, naar Phuket Oldtown.

De tocht duurde ongeveer een uur en ik heb mijn ogen uitgekeken. En
ohja, ik moest op de weg letten, want de vierbaans wegen hier zijn wel even wat anders dan de fietspaden in Nederland. Gelukkig hou ik van een beetje spanning en snelheid dus ik heb me prima vermaakt. Het feit dat hier links gereden wordt heeft trouwens verder geen uitwerking op de verkeersregels. Zolang ik onthoud dat ik linksom om de rotonde heen ga komt het verder allemaal wel goed. Links inhalen, rechts inhalen, over de stoep inhalen. Alles kan hier.

Phuket town is prachtig en heel erg klein en schattig. Een stukje anders dan dat ik me had ingebeeld. De straten zijn versierd met kleurrijke graffiti. Kleine koffiehuisjes met spannende namen zijn overal te vinden en er zijn verassend weinig Farang (westerse). Ik heb een paar uur door de straten gezworven, fried rice gegeten in een typisch thais mini restaurantje en een beetje gerelaxed. En toen begon het te regenen.

Op dit moment is het monsoon season hier in het zuiden van Thailand. Wat betekent dat het af en toe opeens maar dan ook echt UIT HET NIKS kan beginnen te gieten. En dan kun je maar beter niet naar buiten gaan want lopen lijkt meer op zwemmen. Meestal duurt deze sessie een klein uurtje of maximaal twee uur en dan schijnt de zon weer. Je kan de regen een mini klein beetje aan voelen komen als je let op de bewolking en de wind. Als de wind opeens heel erg hard wordt dan weet je dat je moet rennen. Ik zag het (gelukkig) redelijk op tijd aankomen. En ik dacht “oke, wat deed ik in Bangkok als het regende..?”. Naar de bios! Dus ik ben met mn scooter naar het winkelcentrum geraced (die gelukkig dichtbij was) en ik heb de nieuwe Briget Jones gekeken. Was super leuk!

Na de bios ben ik door de bomen en de bossen naar Patong gereden. 18% omhoog en weer naar beneden. Zo stijl maar zo gaaf om overheen te rijden. Mijn scooter trok het gelukkig net onder mijn gewicht en het was super gaaf. In Patong was ik al een keer met mijn ouders geweest en ik had niet de grote behoefte om hier in mijn eentje doorheen te wandelen. Walking street, de grote hoeveel testosteron, half naakte mensen en heel veel Russen. Dat is mijn mening over Patong en waarschijnlijk de reden waarom mensen liever niet naar Phuket in het algemeen gaan (of juist wel, ieder zijn ding). Dus ik ben kort gestopt om wat foto’s te maken en daarna doorgereden naar het volgende strand. Ook deze route was weer door de prachtige natuur!

Als allerlaatste ben ik in Surin Beach gestopt, omdat dat strand het dichtst bij mijn huis is. Het weer begon weer donker te worden dus na niet al te lang ben ik weer op weg gegaan naar Thalang om de scooter in te leveren. Het was in ieder geval een heerlijke dag; daar krijg ik energie van!

Renaissance business: Allereerst: in vergelijking met de eerste week was de afgelopen week 100x leuker en het is echt voorbij gevlogen. Ik mag nu al zoveel meer dan de eerste paar dagen en ik heb het gevoel dat ik nu bijna als volwaardig kracht mee draai in het restaurant. Natuurlijk zijn er nog veel ergernissen, zoals de eeuwige Thaise briefings die 10 minuten duren en daarna in één zin aan mij vertaald worden. Maar ik heb er mee leren dealen.

De afgelopen week ben ik begonnen met het “erbij” draaien van Loca vore, dat is het grootste restaurant waar het ontbijt geserveerd wordt. Ontbijt is altijd druk. En ook altijd een beetje chaos. Er zijn ongeveer 60 tafels in de ontbijtzaal waar minimaal 300 kamers per dag moeten ontbijten. Dus het is een komen en gaan. De tafels moeten binnen 1 minuut worden afgeruimd en opnieuw worden opgedekt en crisis wat werken die mensen snel en hard zeg. Niet normaal! Hier werken ook twee andere trainees (Will, half Amerikaans en Thais en Ivan, Indonesisch) en dat is wel leuk omdat ik met hun een beetje grapjes kan maken en zij leggen tenminste wel uit wat ik moet doen en wat er van me verwacht wordt. Vooral Will is leuk omdat hij me ook kan vertellen waarom Thaise mensen doen wat ze doen. Zoals elk mogelijk moment vragen of ik moe ben. Wat ik erg vreemd vind. Maar volgens hem bedoelen ze het niet meer dan goed en is “are you tired” in het Thais een soort openingszinnetje wat ze letterlijk vertalen naar het Engels. Ondanks dat ik in Loca vore mn benen onder mn lichaam vandaan loop, en ik zo’n 500 borden afhaal in drie uur vind ik het wel mega leuk (niet overdreven trouwens, die 500 borden). Tussen 12 en 1 heb ik vaak pauze, dan switch ik terug naar Sandbox waar dan de lunch net begint. Dus als ik aankom begint het net druk te worden en kan ik gelijk aan het werk.

Mijn band met Barby wordt steeds beter. Ze heeft in de gaten dat ik het aankomende half jaar nog blijf en dat ze maar beter bevriend met me kan worden. Het heeft een paar keer gebotst maar dat hebben we uitgepraat. En de laatste paar dagen heb ik oprecht een leuke tijd met haar gehad. Ze vertelt me veel dingen, ook hoe bepaalde dingen werken in de backoffice of hoe ze dingen geregeld heeft en ze heeft me toegevoegd aan het management Line (soort whatsapp) groepje. Hier wordt veel in het Engels gecommuniceerd en zo kan ik een beetje meekrijgen wat er op hoger niveau speelt in het hotel wat ik mega interessant vind.

Lopen door het zand begin ik ondertussen te zien als een sport. En de Thaise lachen me aan het einde van de dag vaak uit omdat ik op een pinguïn begin te lijken. Maar zelfs dat is nu al een stuk beter en zal hopelijk na een paar weken nog meer wennen. Het enige wat echt niet went zijn de uren. ZO VEEL UREN. Na hier gewerkt te hebben zal ik nooit meer klagen over werktijden ergens anders denk ik. Ik ga om 7 uur van huis en ik heb geluk als ik om 8 uur weer thuis ben. Meestal ben ik doordeweeks zo moe dat ik gelijk ga slapen. Gelukkig kan ik 2 of 3 maaltijden eten bij Renaissance, dus meestal hoef ik thuis ook niet meer te eten. En natuurlijk probeer ik ook altijd zoveel mogelijk te snoepen van het "taste panel" waar we elke dag rond 4 uur 2 gerechten en een drankje testen.

En dan mijn afgelopen weekenden: YES IK HEB LEUKE MENSEN ONTMOET. Charlotte en Felice, de stagaires die ook bij Renaissance werken, zijn hier gekomen met een hele grote groep studenten die allemaal in Phuket werken (8 geloof ik!). Een paar daarvan heb ik ontmoet, allemaal leuke mensen.

Vorige donderdag zijn Charlotte, Ayunda en ik bij Lisanne (werkt bij JW Mariott en wordt ook Lisa genoemd) wezen zwemmen. Zij heeft een appartement 10 minuten hier vandaan bij Boat Avenue (een soort winkelcentrumpje) wat mega mooi is en een zwembad heeft. Zij had ons uitgenodigd om te komen zwemmen en ik was echt zeer, zeer gelukkig en content. Ik had nog helemaal niet gezwommen in Thailand en het was heerlijk om in het frisse water te zwemmen. Daarna hebben we met zn allen pizza gegeten, dat was ook mega lekker en gezellig!

Vrijdag ben ik met mn gehuurde scootertje naar het strand gecruized, Layan beach. Daar heb ik heerlijk op het strand gelegen, een dutje gedaan, gelezen en naar de zee gekeken. Ondanks dat ik alleen was, was het een van de meest relaxte dagen ooit. ’s Avonds was er markt bij Boat avenue, en aangezien ik toch in de buurt was had ik iedereen geappt om te vragen of ze zin hadden om ook te komen. Met de meiden hebben we wat biertjes gedronken bij de Beerbox en zijn we over het marktje gestruind om lekkere dingen te eten. Was mega gezellig!
Zaterdag dacht ik dat ik vrij was. Met de nadruk op dacht. Want dat bleek dus niet zo te zijn. Omdat ik op staffouting ging, moest ik de zaterdag extra werken om mijn dagen in te halen. Dus ik werk om 9 uur uit bed gebeld en ben met de eerstvolgende bus en lood in mijn schoenen aan het werk gegaan.

En als allerlaatste: De staffouting! Ik had er best wel zin in, maar tegelijkertijd maakte ik me ook wel een beetje zorgen. Aangezien ik nog niemand echt goed kende en ook nog niet echt een buddy had. Dus met mn rugzakje voorgepropt met kleren voor 5 verschillende gelegenheden ging ik veelste vroeg met de bus. Aangekomen bij het hotel gingen we eerst een warming up doen (daar begon mijn stress al) en natuurlijk 100.000 groepsfoto’s maken. Want ja, dat is wat Aziaten doen.

Nadat iedereen compleet was werden we met zn 25en in 2 songthaos gepropt (hier zouden 6 westerse mensen in kunnen passen, maar ja, 12 thaise haha). Ik zat helemaal voorin gepropt met dozen tussen mn benen en ik voelde me lichtelijk oncomfortabel totdat wonder boven wonder de eerste biertje open getrokken werden. Toen dacht ik: Ja, Dit kan ik. Om 9 uur ’s ochtends met zn, met keiharde muziek en een uitgelaten groep collega’s gingen we onderweg naar Phangna. Een provincie boven Phuket.

Een halve liter bier later was onze eerste stop een berg met uitkijkpunt. Ik zal hier niet te lang over uitweiden want volgens mij kent iedereen mijn aversie tegen lopen/wandelen/klimmen en al helemaal met 35 graden. Ik ben boven gekomen. 30 minuten na alle andere mensen. Maar, ik was er. De weg naar beneden was misschien nog wel erger, want toen begon het te regenen en regen + klei = glad => Ly met een vieze broek. Maar gelukkig had ik nog 3 korte broeken bij me.

De tweede stop was een gigantische grot met stalagmieten en stalactieten. Dat was heeel gaaf. We gingen op vlotten die grot in en na een tijdje werd het zo nauw dat we alleen nog konden lopen met zaklampen. Dat paste meer in mijn straatje. Heel erg gaaf! Helaas heb ik hier in verband met het water geen foto’s van.

Tussen de activiteiten door werd er druk bier gedronken en sangsom en werden er grapjes gemaakt en ik werd hier en daar wel betrokken bij de groep. Maar het bleef lastig omdat verder iedereen Thais was, en eerlijk is eerlijk, een tijdje Engels praten is makkelijk maar uiteindelijk val je altijd weer terug in je moeder tong. Dus ik nam het ook niemand kwalijk en ik heb me prima vermaakt.

De laatste stop was het adventure park, waar we ook sliepen in stenen huizen. Daar gingen we raften en ik heb echt een hekel aan raften dus ik ben niet meegegaan. In plaats daarvan heb ik een uurtje gerelaxed. Toen iedereen terug kwam werden we over de huisjes verdeeld. Daarna gingen we met iedereen die wilde zwemmen. En dat is ook een aparte gebeurtenis. Want Aziatische mensen zwemmen niet zoals wij allemaal in bikini of zwempak, nee, zij zwemmen met kleren en al. Dus ik had speciaal hiervoor zwem geschikte kleding meegenomen. Cursus inburgeren, geslaagd. Onder het genot van mojito’s, caipirinha’s en andere coctails verder (props voor alle barmannen die mee waren) heb ik wat in het zwembad gechilt. Ondertussen waren er al zeker 10 mensen zo goed als ladderzat. Maar ik vond het allemaal helemaal mooi om te zien.

’s Avonds werd er gebarbecued, was er Som tam (papaya salade, mijn lievelings), kip en KARAOKE. En voordat er ook maar iets gegeten werd, werden de meest catchy thaise liedjes gezongen. Ik vond het prachtig! Geen schaamte, vechten om de microfoon, ik heb iedereen voorbij zien komen. Echt gaaf. De alcoholconsumptie schoot weer omhoog en ik heb me kostelijk vermaakt met iedereen. Ik denk dat we wel 3 uur lang gedanst hebben en iedereen danste met iedereen. Ik vond het zo gaaf om te zien hoe zo’n team een hechte band heeft als deze. Uiteindelijk eindigde we met de “survivors” in de kamer van de jongens waar druk werd gepokerd, gitaar werd gespeeld en waar ik nog een fles wijn soldaat heb gemaakt. En toen was iedereen wel af (en ladderzat).
De rest van de dagen heb ik of gewerkt of geslapen. Want het werk zelf blijft erg erg zwaar. Ik ben een paar keer uit eten geweest met de andere stagiaires, wat super gezellig is. En ik heb eindelijk een scooter gehuurd! Dus nu heb ik de vrijheid om overal waar ik wil heen te gaan. Super relaxed.


ALS JE DIT LEEST HEB JE HET EINDE GEHAALD! GEFELICTEERD! Nogmaals excuses voor het gigantische verhaal. Ik kijk uit naar al jullie reacties! Heel veel liefs.



Ly