Het goede leven in Bangkok

Al mijn lieve trouwe volgers,

Een nieuwe blog en een nieuw verhaal. De tijd vliegt voorbij en ik maak veel dingen mee. Grote gebeurtenissen en kleine. Ik probeer overal even veel van te genieten want voor ik het weet is het alweer februari en vlieg ik terug naar Nederland. Ik wil in de tussentijd zoveel mogelijk herinneringen maken.

Door de weeks heb ik vorige week eigenlijk niet zo veel spannende dingen gedaan. De highlights waren: Indiaas eten, chillen op het dak, lekker eten bij Anis, Pi’Ple opzoeken op het vegetarische festival en de hotel inspectie.

We gingen met het hele incentive team naar de Oriental Mandarin, het grootste en oudste hotel van Bangkok. Hier kregen we een rondleiding door meerdere kamers en door de verschillende facilitaire ruimtes. Ik had gedacht dat ik het enorm saai zou vinden maar het was eigenlijk heel erg leerzaam. Het is tof om te zien hoe een suite eruit ziet van binnen en wat het verschil is met de gewone kamers enzovoorts. Stiekem heb ik daar best veel aan in het werk wat ik nu doe. Maar het leukste gedeelte was het 5 sterren buffet. Wauw. Just wauw. Eten uit alle streken van de wereld. Ik heb eindelijk weer heerlijk kaas gegeten (brie, gorgonzola, nederlandse kaas… ALLES), sashimi, Indiaas, grill, kreeft en alle andere dure dingen die ik persé een keer wilde proberen (zonder er voor te betalen natuurlijk ;), fuck ik voelde me echt zo’n Nederlander). Het was echt heel erg leuk ook met het team, natuurlijk moesten ze een miljoen foto’s overal van nemen, maar het was tof. Ze wilden dat ik maar bleef eten tot ik op een gegeven moment het gevoel had dat ik ging kotsen, toen heb ik toch echt gezegd dat ik niet meer kon. Ze houden ervan als mensen goed kunnen eten hier. En tafelmanieren tja… smakken en praten met je mond vol is hier heel gewoon.

Ook ben ik Pi Ple (Apple) gaan opzoeken terwijl ze aan het werk was op de vegan markt tijdens het vegetarische festival. Ze werkte samen met haar tantes achter een kraam en was enorm trots dat ik haar was komen opzoeken. Het koste me ongeveer 30 minuten om haar te vinden tussen alle Thaise maar tijd hier is minder relevant. Ze heeft me aan iedereen geshowed en ik ben nu officieel haar Farang friend (vriend uit het buitenland). Ik kreeg 3 zakken met eten mee (nadat ik al had gegeten) voor thuis… en dat voor € 2,50. Het is zo’n lieverd. En weer zat ik prop vol (ik ben bang dat ik als tientonner thuis kom, sorry jongens).

Vorige week vrijdag liep ik naar huis vanaf het werk en werd ik opeens geroepen door Myriam, zij is Tunesische en werkt als Franse vertaler op een afgelegen gedeelte van het kantoor. Ik heb al wel wat vaker met haar gechillt in de pauze dus ik liep naar haar toe. Na een klein drankje nodigde ze me uit voor een feestje die avond bij haar in de buurt. En een feestje sla ik natuurlijk niet af!

Dus na wat eten en een douche ging ik onderweg naar een wijnbar bij Khaosan Road. Het was super gezellig en we hebben een filmpje gekeken en wat gechillt. Nadat we een aardige click mensen hadden verzameld (en ook weer kwijt geraakt) gingen we naar een blues bar voor wat live muziek. Daarna was het ook tijd om naar KhaoSan te gaan. We gingen naar een verstopte bar waar ik nog nooit geweest was maar echt super vet. Leuke (live) muziek, super leuke sfeer en precies wat ik normaal gesproken zoek in een chille avond uit.

Zaterdag ben ik vroeg op gestaan om naar m’n eerste dag Thai School te gaan. Ik was best nerveus en ik had natuurlijk geen flauw idee wat van mij werd verwacht. Maar ik vond het leuk. Ik heb een les gekregen naar de leer methode (vooral luisteren en proberen mee te praten). Ze doen niet echt aan huiswerk of het lusteloos opdreunen van zinnen. Natuurlijk is je voortgang aan jezelf en moet je goed je best doen maar ze maken het leren wel leuker. Na 3 uurtjes vond ik het desondanks wel weer leuk geweest. Ik heb een packet van 30 uur aangevraagd dus ik ben benieuwd wat het mij gaat brengen.

Zaterdagavond was ik verplicht om mee uit te gaan naar een ander feestje. Ik had met Myriam in Chomp afgesproken, een leuke bar waar je ook super lekker kan eten, dicht bij de wijnbar. Daarna ging ik mee met haar hele vriendengroep naar een Hostel/Bar/Podium wat de Overstay heet. Het lijkt super erg op de Kink van vroeger, en voor iedereen die mij een beetje kent, ik hou van die sfeer en muziek en alles. Ik voelde me thuis. Het was een mega leuke avond wat resulteerde in ietsje pietsje teveel sangsom en uiteindelijk zat ik na een goede Phad Thai (noodles met kip, ik had de calorieën nodig…) om half 5 in de taxi naar huis.
Zondag was mijn pizza en movies dag. Aka, pizza bestellen en de hele dag niks doen. Opladen voor de volgende werkweek.

De highlights van deze week waren “The maze Runners” kijken, wandelen, meer hotel inspecties en rare vergaderingen.

Na mijn tweede Thaise les woensdagavond besloot ik om naar huis te wandelen. Ik had in mijn hoofd dat 3 haltes met de skytrain niet meer dan een half uur lopen zou zijn (niks was minder waar). Gelukkig kon ik wel wat lichaamsbeweging gebruiken. Gewoon lopen (wat af en toe meer op schuifelen lijkt in het Thaise tempo) is super fijn. Ik heb de wijk Sathorn een beetje verkend en ondertussen mijn ogen uit gekeken. De wijk waar ik in woon (Sathorn dus) is een opkomende buurt, waar vooralsnog veel Thaise mensen wonen. Terwijl het dicht bij PatPong is (waar veel sexshows plaatsvinden), weten de meeste buitenlanders de weg nog niet helemaal te vinden naar Sathorn. Maar dat maakt het voor mij goedkoop, gezellig maar ook ernstig langzaam.

Rondom mijn appartement in Surasak (zie het al seen buurtje in een wijk, zoals de Burgen in Ugchelen) heb ik al aardig wat mensen leren kennen. Nee, ik converseer niet met ze, maar ik zie ze elke dag en ik begroet ze elke dag met een lach. Ik krijg altijd kriebels in mijn buik dat iedereen terug lacht en zo vrolijk is hier. Elke dag staan dezelfde scooter taxi jongens op de hoek van de straat waar ik langs kom. Soms brengen ze me gratis naar huis, als het heel erg donker is of laat (dan kan ik wel zeggen dat ik wil lopen, maar dan hebben ze de scooter al ready to go voordat ik er erg in heb). Ik oefen mijn Thais met hen (achter op de scooter) en ze moeten altijd om mij lachen (ik heb geleerd dat het lachen niet uitlachen is, maar meer lachen als in, hahahaha, ik weet niet wat ik moet zeggen want ik kan geen Engels hahahah). Eigenlijk is het gewoon heel erg lief. De buurt die de eerste week als onveilig aanvoelde voelt nu meer eigen, ik ken elke hoek, elke steeg en alle gaten in de weg.

De hotel inspectie deze week was weer heel erg gaaf. We gingen in de lunchpauze naar Le Meridien, een Frans georiënteerd hotel dicht bij de Office. Natuurlijk kregen we eerst een rondleiding en daarna mochten we naar het lunchbuffet in hun meest sjieke restaurant. En wauw, weer een buffet waar je u tegen zegt. De meest luxe gerechten, mooi opgemaakte borden en schalen. Het is geweldig. We waren pas om 15:00 uur terug op kantoor, wat ik natuurlijk niet zo erg vind, hihi. Ze zien hier lunches als dit ook gewoon als werktijd. Perfect!

Dat de communicatie tussen mij en de Thaise collega’s niet altijd even soepel verloopt blijkt wel weer als ik naar een vergadering moet, eentje waar ik niet persoonlijk voor ben uitgenodigd, maar mijn manager. En als die het vergeet aan mij door te geven, is het natuurlijk mijn schuld dat ik niet op tijd ben... Een vergadering van de “Farang” dan wel, want daar wordt Engels gesproken. Het is echt een super bedrijf hoor, begrijp me niet verkeerd, maar ik moet nog steeds wennen aan de manier waarop hier dingen geregeld worden. Dit zijn de momentjes waarop ik gewoon rustig ga zitten glimlachen, ze zeggen toch niks naars tegen me, daar zijn ze hier veel te indirect voor. Daarnaast blijft bellen een lastige opgave, gelukkig zit Apple naast me en als ik er echt niet meer uit kom neemt zij de telefoon over. Overal is wel een mouw aan te passen toch?

Afgelopen weekend ben ik wezen stappen met dezelfde groep als vorige week. Het was gezellig maar niet heel spannend. Een beetje dansen, een beetje poolen en een beetje kletsen. Het voordeel van deze groep is dat de helft zelf restaurants of barren heeft rondom Khaosan Road. Dus iedereen weet perfect de weg en kent een boel mensen. Het is een mix tussen Thaise mensen en Expats en allemaal een beetje alternatief, ze wonen hier al wel langer dan een jaar. Het zijn allemaal lieve mensen.

Zondag heb ik voornamelijk in bed gelegen. Nadat ik om 3 uur smiddags wakker werd had ik gelijk geen zin meer om uberhaupt iets te ondernemen. Dus ik heb eten besteld en ik ben lekker in bed blijven liggen. Gelukkig heb ik ook Engelse TV en zijn er altijd wel leuke films te vinden. Luie zondagen zijn mijn lievelings.

Ik ben een gelukkig mens. Maar ik mis jullie wel in Nederland hoor! Bedankt voor het lezen en ik hoop dat jullie ook van de foto’s bij m’n vorige blog genoten hebben! Ik geniet van jullie reacties.

Heel erg veel liefs uit Thailand.